Laboratorium powstających tekstów, książek, bohaterów. Proces żmudnych, ale i fascynujących poszukiwań. Eksplozje wyobraźni. Podążanie za logiką rodzącej się fabuły i za wewnętrznym światem bohaterów, odkrywanie ich motywacji, światopoglądów. Odsłanianie pasjonujących historii, ale też opowieść o lekturach i osobistych doświadczeniach. Wytrwała dążność do tego, by rozumieć nieskończone zróżnicowanie i skomplikowanie świata.

Dwanaście wyselekcjonowanych, najważniejszych esejów i wykładów, które składają się na wyjątkowe zaproszenie za kulisy twórczości Olgi Tokarczuk. Teksty kluczowe i premierowe. W tym szeroko komentowana mowa noblowska.

Jedna z najbardziej wyjątkowych książek w dorobku Janusza L. Wiśniewskiego. I jedno z najbardziej zaskakujących pytań: Czy mężczyźni są światu potrzebni? Ta ciekawa i ważna książka jest próbą zbudowania pomostu między naukową teorią i "głosem serca", tym, co udowodnione, i tym, co odczuwane. Autor demaskuje mity, podważa stereotypy, oburza, rozbawia. Porcja zaskakującej wiedzy o nas samych. Pełna intrygujących faktów, ale też osobista refleksja naukowca. Naukowca z duszą poety.

Bycie rodzicem to dziś sprawa niełatwa. Już sama decyzja o tym, czy mieć dzieci, jest polityczna. A dalej czekają kolejne pułapki. Którą rolę wybrać - matki dobrej czy niedoskonałej? Jakie książki czytać swoim pociechom, żeby nie podcinać im skrzydeł? Jak wychować syna, gdy jest się feministką? Jak pokonać czające się w każdym kącie smoki i dlaczego zamartwiamy się o dzieci bardziej niż nasi rodzice? l czy wolno jeszcze otwarcie czerpać radość z rodzicielstwa? Karolina Lewestam kolejne rodzicielskie rozterki opisuje z precyzją filozofki, żeby za chwilę dać się ponieść emocjom. To przezabawna, mądra książka, która zachęca do tego, by w dążeniu do perfekcji nie przegapić tego, co najważniejsze.

O rodzicielstwie pisze się dużo. Ale najczęściej są to poradniki, sprawozdania z celebryckich ciąż, gorzkie raportyz pieluchowego frontu czy zabawne blogi o przygodach z podgrzewaniem mleka. A mnie rodzic interesuje głównie jako człowiek. Dlatego rodzicielstwo poddaję takiej samej refleksji jak inne wymiary mojego życia; refleksji po trosze filozoficznej, po trosze egzystencjalnej. To zawsze jest autoterapia, ale przecież bywa, że często pomocna także dla innych.
[Autorka]