Jan Englert mówi o sobie, że jest złożony z wielu Englertów.

Jest romantyczny i analityczny, niegodziwy i szlachetny, bezwzględny i empatyczny, a jednocześnie pozbawiony - wydawałoby się niezbędnego w wypadku aktorstwa - szaleństwa.

Ponad pięćdziesiąt lat na scenie i piastowanie ważnych funkcji pozwoliło mu poznać dobrze własną naturę, nabrać dystansu do rzeczywistości i z ironią spojrzeć na siebie sprzed lat.

Do tej pory pisali o nim inni. Kamili Dreckiej jako pierwszej udało się nakłonić go do szczerej rozmowy. Jakiego Jana Englerta poznamy z ich dialogu?

Powiem wam prawdę o sobie. Moją prawdę, rzecz jasna, osobistą nawet.

Dlaczego woli być Bralczykiem niż Jerzym?
Dlaczego z "cyckiem" miał kłopot, a koleżankowania się nie wstydzi?
Czego w życiu żałuje i z czego nie zamierza się tłumaczyć?
Jak godzi kompleks niższości z poczuciem wyższości?
Dlaczego z Miłoszem nie miał konwersacji, a zakochał się w pewnym Gustawie?
Dlaczego ojcem jest łatwo zostać, a trudno nim być, a z profesorem jest odwrotnie?
Dlaczego lepiej nie mówić wszystkiego, co pomyśli głowa?
Jak to jest być otwieraczem uniwersalnym?
Czy istnieje jakieś życie pozagrobowe?
I co w jego życiu znaczą ślimak i myszka.

Takiego Bralczyka nie znacie. Dobrodusznego wobec świata, nawet tego popełniającego językowe błędy, i krytycznego wobec siebie. Urodzonego nie tam, gdzie się urodził i zupełnie nie wtedy. Szukającego swojego miejsca w świecie, gdzie czuje się prowincjuszem i osiągającym sukcesy, na które wcale nie zasługuje.

Profesor Jerzy Bralczyk w szczerej (o ile to w ogóle możliwe - zastrzega), błyskotliwej i pełnej humoru rozmowie z Pawłem Goźlińskim i Karoliną Oponowicz opowiada o tym, jak to się bywało cudownym dzieckiem, pełnym kompleksów nastolatkiem, samotnym ojcem w Szwecji, tropicielem absurdów propagandy, gwiazdą uniwersytetów i mediów, redaktorem konstytucji, ale też niepewnym siebie synem, bratem, ojcem, dziadkiem i mężem.

Najłośniejsza i najbardziej wstrząsająca autobiografia 2012 w Wielkiej Brytanii.

Sophie miała dwadzieścia cztery lata, kiedy pojechała do Włoch odwiedzić chłopaka - swojego dobrego przyjaciela. Spędzili razem romantyczny weekend i Sophie uwierzyła, że to miłość jej życia. Ale kiedy powiedziała, że musi wracać do Anglii, wszystko się zmieniło. Uroczy i troskliwy Kas pokazał swoją prawdziwą twarz: brutalną i cyniczną. I poinformował ją, że będzie dla niego pracowała.
Na ulicy...
Pierwszej nocy miała dziesięciu klientów. Potem "pracowała" bez przerwy, siedem dni w tygodniu, po trzydzieści razy dziennie. Jeśli nie dość zarobiła, była okrutnie karana. Nie mogła uciec - Kas zapowiedział, że jeśli to zrobi, zabije jej młodszych braci. Wiedziała, że nie żartuje...
Wykorzystywana, gwałcona, bita i poniżana Sophie spędziła sześć miesięcy w piekle. Ale znalazła siłę, by wyrwać się z zaklętego kręgu strachu i przemocy. Musiało jednak minąć kolejnych pięć lat, żeby przestała oglądać się przez ramię, poczuła się bezpieczna i opowiedziała o tym, co przeżyła - żeby żadna dziewczyna nie powtórzyła jej losu współczesnej niewolnicy.