Wyjątkowo mroźna zima 1940 roku dała się we znaki nie tylko żołnierzom walczącym na froncie, ale również ludności cywilnej. Chłód i duże opady śniegu szczególnie dotkliwie odczuli więźniowie obozu w Stutthof, dla których luksusem okazały się szyby w oknach i wiązka słomy rzuconej na klepisko. W takich warunkach niełatwo znaleźć determinację do życia. Nela Meyer, choć ma Iwa niemal na wyciągnięcie ręki, to wciąż jest o krok za rozkazami Hitlera. Każdy dzień staje się walką z coraz bardziej rozpędzoną machiną wojenną, w której życie pojedynczego człowieka nie ma najmniejszego znaczenia. Czy w takim świecie ma prawo tlić się nadzieja na lepsze jutro? I czy tajemnica Franka jest jedyną, która może zhańbić rodzinę Wittów?

1 września 1939 r. to chwila, w której życie w Wolnym Mieście Gdańsku się zatrzymało. Panika. Niepewność jutra. Strach o życie swoje i najbliższych. Nela szybko dostrzega w tej sytuacji szansę dla wyswobodzenia się z sideł, w jakie wpadła. Szuka kontaktu z Iwem. Ryzykuje własne życie. Nie odpuszcza, choć nie ma pewności, czy zdoła go odnaleźć żywego. Maleńka iskierka nadziei szybko gaśnie, a potem zaczyna się wyścig z czasem, okupiony ryzykiem utraty życia i godności przez młodą Niemkę. W tej sytuacji nikt nie ma pewności, co przyniesie jutro.

POWIEŚĆ AUTORKI BESTSELLEROWEJ "DZIEWCZYNY Z BERLINA"Poruszająca historia o odwadze trzech sióstr, które zaryzykują wszystko, włącznie z własnym życiem, by ocalić ukochanych ludzi i kraj przed niewyobrażalnym złem nazistowskich rządów. ROK 1938, AUSTRIA. Johanna, Birgit i Lotte wiodą spokojne życie, pracując w warsztacie zegarmistrzowskim ojca i pomagając mamie w prowadzeniu domu.W kraju zachodzą zmiany. Każdego dnia ich serca są łamane na nowo, a życie ukochanych przyjaciół i rodziny jest zagrożone. Pewnego dnia ojciec zatrudnia Franza, młodego Żyda. Gdy z czasem Johanna się w nim zakochuje, uświadamia sobie, że miłość do niego naraża całą rodzinę na niebezpieczeństwo. Siostry zrobią wszystko, by ocalić ukochanych. Udowodnią hart ludzkiego ducha. Jeśli mają przetrwać w obozach koncentracyjnych w Ravensbrück i Mauthausen, muszą pokazać, że nawet w ciemności może zakwitnąć maleńkie ziarenko nadziei...Żyję, pomyślała. Teraz czuję, że żyję. Czy tak właśnie odczuwało się odwagę? Tę niezwykłą świadomość, poczucie czasu jednocześnie ulotnego i cennego, płynącego niczym woda, stale odmierzanego tykaniem, jak w zegarach ojca?